This post has already been read 19 times!
Την περίοδο που ήταν βασιλιάς ο Λέοντας ο Μεγάλος (457-474 μ.Χ.), ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός. Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ.Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο οφαλμοφανώς, να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού.
Πλάι στην Υπεραγία βρισκόταν πλήθος αγγέλων και οι παρθένοι Ιωάννης ο Πρόδρομος και Ιωάννης ο Θεολόγος.
Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στον σολέα και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών. Το γεγονός αυτό όμως έβλεπαν μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος.
Αφού προσευχήθηκε η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριό της, δηλαδή το τσεμπέρι της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω, το άπλωσε πάνω από τους πιστούς. Με αυτόν τον τρόπο θέλησε να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.
Αυτό είναι το γεγονός που η Εκκλησία μας τιμά και καθιέρωσε την γιορτή της αγίας Σκέπης. Είναι η γιορτή προς τιμήν της Παναγίας, η οποία σκέπει και προστατεύει το λαό του Θεού και φωτίζει τους πιστούς στο δρόμο για την τελείωση με τις προσευχές, τις παρακλήσεις και τα δάκρυά της.
