This post has already been read 214 times!
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Σε μια δέηση του Κολοκοτρώνη στην Παναγία, σε μια ευλογία του Παλαιών Πατρών Γερμανού, σε ένα «ευλογητός ο Θεός» της Μπουμπουλίνας, στα ιερά γράμματα που φύτρωνε ο σπόρος του Γένους, στις νηστείες, στους σταυρούς, στα αναθήματα, στα καπνισμένα εικονίσματα, στις προσευχές που ειπώθηκαν μέσα στη κοσμοχαλασιά της μάχης, σε όλα αυτά τα τόσο ταπεινά και τόσο σπουδαία, μας έγνεψε ο Θεός να πάρουμε πίσω τη λευτεριά μας.
Τετρακόσια χρόνια στα κάτεργα της Τουρκιάς δεν μπόρεσαν να σβήσουν την αδούλωτη φλόγα στην καρδιά του κάθε ελληνόψυχου. «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου», είναι σαν να είπε για δεύτερη φορά ο Χριστός για την ευλογημένη Επανάσταση του 1821. Για τέσσερεις αιώνες κρύφτηκε ο ρωμαίικος ήλιος από την καταχνιά των απίστων. Όμως ο ήλιος δεν αποσύρεται από τη θέση του, όσο και να τον σκεπάσεις με τα νέφη του σκότους. Ήταν πάντα εκεί, θέρμαινε τις καρδιές των Ελλήνων με ιερό ζήλο. Ζέσταινε παρηγορητικά τις μάνες των ηρώων. Φούντωνε τον πόθο για το μεγάλο έπος. Έψηνε τους απλούς χωριάτες να γίνουν ατρόμητοι πολεμιστές.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια που πρέπει να μαρτυρούμε παντού, όσο ότι η επανάσταση του ’21 ήταν έργο Θεού και ζήτημα πίστης. Να αποκρούετε πάντα τις ανοησίες που επιστρατεύονται για να υποβιβάζουν τον αγώνα. Είναι η προσπάθεια του βέβηλου να μηδενίσει ένα θαύμα, για να το κλέψει από τις συνειδήσεις.
Καθυπότασσαν το σώμα τους με νηστείες οι ήρωες του ’21, αν και είχαν όλα τα δίκια να καταλύσουν για τις ανάγκες του πολέμου. Οι περιηγητές εντυπωσιάζονταν από την επιμονή των ηρώων να τηρούν την πρέπουσα αποχή από αρτύσιμα. Μάρτυρες που γίνονταν θυσία και για τον Θεό και για τον λεύτερο Έλληνα. Πολεμικοί πυρσοί αναμμένοι με κεκαθαρμένο πυρ.
Ο Κανάρης βρισκόταν σε λιτανεία στα Ψαρά, όταν ένιωσε να τον αρπάζει μια μυστηριώδης δύναμη που τον γέμισε με θάρρος. Αυτή η θεία ορμή της χάριτος, τον όπλισε με αφοβία για να κατορθώσει το εντελώς ακατόρθωτο. Να τινάξει στον αέρα την Τουρκική ναυαρχίδα στη Χίο και να γίνει ο φόβος και τρόμος των θαλασσών.
«Ορκίζομαι να νικήσω τους εχθρούς της θρησκείας μου, ή ν’ αποθάνω ως μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν…», έγραφε ο ιερός όρκος των Ιερολοχιτών. Πόσο πιο σαφές να γίνει ότι ο αγώνας για τη λευτεριά ήταν πρώτα απ’ όλα πνευματικός; Και πόσο πιο ξεκάθαρο να γίνει ότι κάθε λευτέρωμα από δεσμά προϋποθέτει την παράδοση στον Ιησού Χριστό;
Ο Μακρυγιάννης αποκαλούσε τον Θεό, «έφορο της Ελλάδος». Δηλαδή προστάτη, ηγέτη και διοικητή. Κυβερνήτη των ελληνικών ψυχών, αλλά και κάθε ψυχής που Τον αναζητά. Ο Σπυρίδων Τρικούπης, ο πρώτος πρωθυπουργός του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, εξέφραζε λόγια για την Επανάσταση που θαρρείς και βγαίνουν από στόμα φωτισμένου ιεράρχη:
«…Αχ, διά τους οικτιρμούς του Θεού, ο οποίος είναι όλος αγάπη, διά το όνομα της Πατρίδος, η οποία είναι όλη αρετή, ας καθαρίσωμεν την ψυχήν μας, και εις αυτήν την ώραν του κινδύνου, από τον ρύπον της διχονοίας, ας θάψωμεν εις τον τάφον της λησμονησίας τα άγρια και ανόητα πάθη μας, ας πλύνωμεν τας μεμολυσμένας καρδίας εις το ιερόν λουτρόν της αγάπης, ο πατριωτισμός ας λαμπρύνη εις το εξής τον θολωμένον νουν μας, η ειλικρίνεια ας βασιλεύση εις την καρδίαν μας, η αγάπη κα η σύμπνοια ας προπορεύονται, ως νεφέλη πυρός, όλων των βουλών μας και όλων των έργων μας».
Πως να μη λουστεί με ευλογία ένας τέτοιος αγώνας; Πώς να μη μας χαρίσει τη λευτεριά η Παναγία μας, σώζοντας μας ακόμα και απ’ τους σπαραγμούς που πήγαν να μας διαλύσουν; Παρά τα αιώνια εμφύλια πάθη μας, η Στρατηγός Παναγία υπολόγισε την πρωταρχική μετάνοια των Ελλήνων του ’21 και έφερε το ποθούμενο. Ήταν εκείνης ο ίσκιος ο ευλογημένος που σκέπαζε χούφτες Ελλήνων και τους έκανε να σαρώνουν στρατιές χιλιάδων.
Το σπαθί της Επανάστασης θα ήταν στομωμένο αν δεν είχε ακονιστεί στην πέτρα της πίστεως. Ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να νικηθεί μια τέτοια αυτοκρατορία από εξαθλιωμένους σκλάβους. Ήταν ένα θαύμα που όμοιο του δεν έχει ξαναδεί η ιστορία. Και μόνο γι’ αυτό το θαύμα, θα έπρεπε το Έθνος μας κάθε μέρα να ανατέλλει και να δύει μπροστά στα πόδια της Παναγίας. Προσευχή μας να ζήσουμε και πάλι στην σκλαβιά των ημερών μας ένα τέτοιο θαύμα, που μόνο μετά από «απίθανες» μετάνοιες έρχεται.
Ζήτω η 25η Μαρτίου του 1821! Ζήτω το Έθνος! Να έχουμε την ευλογία της Παναγίας μας.
