This post has already been read 22 times!
Οι γραφὲς τοῦ Ἁγίου Σιλουανού
Ταπεινώσου καὶ ἀγάπα τὴν ἀλήθεια, καὶ ὁ Κύριος ὁπωσδήποτε θὰ σοῦ δώσει νὰ Τὸν γνωρίσεις μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ τότε θὰ γνωρίσεις μὲ τὴν πείρα σου Τί εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Τι ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου.
Ὑπάρχει μικρὴ ἀγάπη, ὑπάρχει μέση, ὑπάρχει καὶ τέλεια. Ὅποιος φοβᾶται τὴν ἁμαρτία, αὐτὸς ἀγαπᾶ τὸν Θεό, Ὅποιος ἔχει κατάνυξη, αὐτὸς ἀγαπᾶ περισσότερο. Ὅποιος ἔχει στὴν ψυχή του φῶς καὶ χαρά, αὐτὸς ἀγαπᾶ ἀκόμη περισσότερο. Καὶ ὅποιος ἔχει τὴ χάρη καὶ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα, αὐτὸς ἔχει τὴν τέλεια ἀγάπη. Τέτοια χάρη ἔδινε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στοὺς μάρτυρες καὶ μὲ αὐτὴν ὑπέμεναν μὲ γενναιότητα ὅλους τοὺς πόνους.
Ποιός τάχα θὰ μποροῦσε νὰ μιλήσει γιὰ τὸν Παράδεισο, πῶς εἶναι ἐκεῖ; Γιὰ τὸν Παράδεισο μπορεῖ νὰ μιλήσει μόνο ὅποιος γνώρισε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τὸν Κύριο καὶ τὴν ἀγάπη Τουγιὰ μᾶς.
Ὁ Κύριος εἶναι τόσο ἀγαθός, ὥστε ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του τίποτε ἄλλο δὲν μπορεῖ νὰ θυμηθεῖ. Ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι τόσο γλυκειὰ καὶ τόσο ἀλλοιώνεται ἀπὸ αὐτὴν ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος, ὥστε νὰ λησμονεῖ ἀκόμη καὶ τοὺς γονεῖς του.
Ψυχὴ ποὺ γνώρισε τὸν Κύριο καὶ τὴν ἀγαλλίαση Του, δὲν ἐπιθυμεῖ πιὰ τίποτε στὴ γῆ καὶ δὲν προσκολλᾶται σὲ τίποτε γήινο. Καὶ ἂν τῆς πρότειναν βασιλεία, δὲν θὰ τὴν δεχόταν, γιατὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἶναι τόσο τερπνὴ καὶ προξενεῖ τέτοια χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση στὴν ψυχή, ποὺ οὔτε ἡ βασιλικὴ ζωὴ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἱκανοποιήσει
Θέλω νὰ πῶ λίγα λόγια, ὅσο μὲ φωτίσει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, γιὰ τοὺς βαθμοὺς τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φοβᾶται νὰ λυπήσει τὸν Θεὸ μὲ κάποιο ἁμάρτημα, αὐτὸ εἶναι ὁ πρῶτος βαθμός. Ὅποιος ἔχει τὸν νοῦ καθαρὸ ἀπὸ λογισμούς, ἔφτασε στὸν δεύτερο βαθμο ἀγάπης, μεγαλύτερο ἀπὸ τὸν πρῶτο. Ὁ τρίτος, ἀκόμη ἀνώτερος, εἶναι ὅταν ἔχει κανεὶς τὴ χάρη αἰσθητῶς στὴν ψυχή. Καὶ ὅποιος ἔχει τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα, ἔχει τὴν τέλεια ἀγάπη. Καὶ ἂν κανεὶς διαφυλάξει αὐτὴ τὴ χάρη, θὰ ἁγιάσουν τὰ λείψανά του, ὅπως τῶν ἁγίων μαρτύρων, τῶν προφητῶν ἢ τῶν ἄλλων μεγάλων ἁγίων.
Ὅποιος μένει σὲ αὐτὸ τὸ μέτρο, δὲν δελεάζεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τῆς νέας γυναίκας, ποὺ γοητεύει ὅλον τὸν κόσμο, γιατὶ ἡ γλυκύτητα τῆς θείας ἀγάπης ἁρπάζει τὸν νοῦ ἀπὸ καθετὶ γήινο. Ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κάνει τὴν ψυχὴ νὰ ἀγαπᾶ μὲ ὅλο τὸ εἶναι τὸν Κύριο καὶ στὸ πλήρωμα αὐτὸ τῆς θείας ἀγάπης ἡ ψυχὴ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸν κόσμο, παρ᾿ ὅλο ποὺ ζεῖ στὴ γῆ.
Ἡ ἔπαρση, ὅμως, τοῦ νοῦ μας δὲν ἐπιτρέπει νὰ παρα μείνουμε ἀκλόνητοι στὴ χάρη αὐτή, καὶ ἔτσι αὐτὴ ἀπομα κρύνεται ἀπὸ τὴν ψυχή. Τότε ἡ ψυχὴ ἀγωνιᾶ καὶ τὴν ἀνα ζητᾶ πάλι καὶ θρηνεῖ καὶ ὀδύρεται καὶ ἐπικαλεῖται τὸν Κύριο:
«Ἐλεῆμον Θεέ, βλέπεις πόσο περίλυπη εἶναι ἡ ψυχή μου καὶ πόσο Σὲ ποθεῖ». Δὲν ὑπάρχει στὴ γῆ τόσο πράος καὶ ἀξιαγάπητος ἄνθρωπος, ὅσο εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Σὲ Αὐτὸν βρίσκεται ἡ χαρὰ καὶ ἡ εὐφροσύνη μας. Ἂς Τὸν ἀγαπήσου με, καὶ θὰ μᾶς βάλει μέσα στὴ Βασιλεία Του, ὅπου θὰ βλέπουμε τὴ δόξα Του.
Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Κύριος μοῦ ἔδωσε νὰ γνωρίσω τὴν ἀγάπη Του μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, σαράντα χρόνια καὶ ἀκόμη περισσότερο, θλίβομαι γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ,
Ἀδελφοί μου, δὲν ὑπάρχει τίποτε καλύτερο ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὁ Κύριος θερμαίνει τὴν καρδιὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον.
Μέγα τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου! Ἡ ψυχὴ γνώρισε τὸν Θεό, τὸν Οὐράνιο Πατέρα της, καὶ θρηνεῖ καὶ θλίβεται καὶ λέει: «Γιατί τόσο πίκρανα τὸν Θεό»; Καὶ ὁ Κύριος δίνει σὲ αὐτὴν ἄφεση ἁμαρτιῶν καὶ τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐφροσύνη νὰ ἀγαπᾶ τὸν Δημιουργό της καὶ τὸν πλησίον καὶ νὰ χύνει δάκρυα γι᾿ αὐτόν, ὥστε ὁ Ἐλεήμων Κύριος νὰ παραλάβει κάθε ψυχὴ κοντά Του ἐκεῖ, ὅπου ἑτοίμασε τόπο μὲ τὰ παθήματά Του ἐπάνω στὸν Σταυρό.
Ὅποιος γνώρισε τὴ γλυκύτητα αὐτῆς τῆς ἀγάπης, αὐτὸς γνωρίζει ἐκ μέρους ὅτι «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ἡμῶν ἐστιν» (Λουκ. ιζ΄ 21).
Ἐλεῆμον Κύριε, μεγάλη εἶναι ἡ ἀγάπη Σου πρὸς ἐμένα τὸν ἁμαρτωλό!
Ἐσὺ μοῦ ἔδωσες νὰ Σὲ γνωρίσω, Ἐσὺ ἔδωσες σὲ ἐμένα νὰ γευθῶ τὴ χάρη Σου. «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος» (Ψαλμ. λγ΄ 9). Ἐσὺ μοῦ ἔδωσες νὰ γευθῶ τὴν ἀγαθότητα καὶ τὴν εὐσπλαγχνία Σου, καὶ ἡ ψυχή μου ἀκόρε στα ἕλκεται πρὸς Ἐσένα ἡμέρα καὶ νύχτα καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ξεχάσει τὸν Ἀγαπημένο Δημιουργό της, γιατὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ δίνει σὲ αὐτὴν τὶς δυνάμεις νὰ ἀγαπᾶ τὸν Ἀγαπημένο, καὶ ἡ ψυχὴ δὲν γνωρίζει κορεσμό, ἀλλὰ ἕλκεται πρὸς τὸν Πατέρα της τὸν Οὐράνιο.
Μακάρια ἡ ψυχὴ ποὺ ἀγάπησε τὴν ταπείνωση καὶ τὸ πένθος καὶ μίσησε τοὺς κακοὺς λογισμούς. Μακάρια ἡ ψυχὴ ποὺ ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφό της, γιατὶ ὁ ἀδελφός μας εἶναι ἡ ζωή μας.
Μακάρια ἡ ψυχὴ ποὺ ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφό. Μέσα της ζει αἰσθητὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου καὶ τὴν γεμίζει εἰρήνη καὶ χαρά, καὶ αὐτὴ θρηνεῖ γιὰ ὅλον τὸν κόσμο,
Νά, θυμήθηκε ἡ ψυχή μου τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου καὶ θερμάνθηκε ἡ καρδιά μου, καὶ παραδόθηκε ή ψυχή μου σὲ βαθὺ πένθος, γιατὶ τόσο πίκρανα τὸν Κύριο, τὸν Ἀγαπημένο Θεὸ – Οὐράνιο Πατέρα. Αὐτός, ὅμως, δὲν θυμήθηκε τίς ἁμαρτίες μου καὶ μὲ τὴ σκέψη αὐτὴ ἡ ψυχή μου βυθίστηκε σὲ πιὸ βαθὺ πένθος, γιὰ νὰ ἐλεήσει ὁ Κύριος κάθε ψυχὴ καὶ νὰ τὴν πάρει στὴν οὐράνια Βασιλεία Του.
Καὶ κλαίει ἡ ψυχή μου γιὰ ὅλον τὸν κόσμο.
Δὲν μπορῶ νὰ μὴ μιλήσω γιὰ τὸν λαό, τὸν ὁποῖο ἀγαπῶ μέχρι δακρύων. Δὲν μπορῶ νὰ σιωπήσω, γιατὶ ἡ ψυχή μου πάντοτε θλίβεται γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ προσεύχομαι μὲ δάκρυα γι᾿ αὐτόν. Δὲν μπορῶ νὰ μὴ διηγοῦμαι σὲ ἐσᾶς, ἀδελφοί, γιὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πανουργία τοῦ ἐχθροῦ.
Σαράντα χρόνια πέρασαν, ἀφότου ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μὲ δίδαξε νὰ ἀγαπῶ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὅλη τὴν κτίση καὶ μοῦ φανέρωσε τὴν πονηρία τοῦ ἐχθροῦ, ὁ ὁποῖος μὲ ἀπάτη προξενεῖ κακὸ στὸν κόσμο.
Πιστέψτε με, ἀδελφοί, γράφω ἐνώπιον τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ, τὸν Ὁποῖο γνώρισε ἡ ψυχή μου μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Του. Καὶ ἂν δὲν γευθεῖ ἡ ψυχὴ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν Κύριο οὔτε τὴν ἀγάπη Του.
Ὁ Κύριος εἶναι ἀγαθὸς καὶ ἐλεήμων, καὶ ἐμεῖς δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε κάτι γιὰ τὴν ἀγάπη Του, ποὺ δὲν περιέχεται στὴ Γραφή, ἂν δὲν μᾶς δίδασκε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο. Ἐσὺ ὅμως, ἀδελφέ, μὴν ταράζεσαι, ἂν δὲν αἰσθάνεσαι μέσα σου τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ νὰ σκέπτεσαι γιὰ τὸν Κύριο ὅτι εἶναι ἐλεήμων, καὶ νὰ ἐγκρατεύεσαι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ θὰ σὲ διδάξει.
Από το βιβλίο του Αγίου Σωφρονιου “Ο Άγιος Σιλουανός Ο Αθωνιτης”
