This post has already been read 51 times!
5.-. Μέ τό νά γίνει λοιπόν ὁ Θεός ἄνθρωπος για χάρη μας, έλευθέρωσε τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν τυραννία τοῦ ἐχθροῦ.
Γιατί τόν ἀπο-δυνάμωσε, ὅλη τή δύναμή του τή συνέτριψε καί μᾶς γλύτωσε ἀπό τή δουλεία μας σ’ αὐτόν, ἀπό τήν τέλεια ὑποταγή μας σ’ αὐτόν, ἄν βέβαια δέν θελήσουμε αὐτοπροαίρετα να ἁμαρτήσουμε.
Γιατί, ὅπως εἶπε, μᾶς ἔδωσε τήν έξουσία να πατάμε πάνω σε φίδια καί σκορπιούς καί νά νικᾶμε κάθε δύναμη τοῦ ἐχθροῦ (Λουκ. 10, 19), ἀφοῦ μᾶς καθάρισε μέ τό Βάπτισμα από κάθε ἁμαρτία. Γιατί τό Ἅγιο Βάπτισμα συγχωρεῖ καί ἐξαλείφει κάθε αμαρτία.
Πάλι δέ ὁ ἀγαθός Θεός, γνωρίζοντας τήν ἀδυναμία μας καί προγνωρίζοντας ὅτι καί μετά τό Ἅγιο Βάπτισμα θά ἁμαρτήσουμε — ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι «ή διάνοιά μας τείνει πρός τό πονηρό ἀπό τή μικρή μας ήλικία» (Γεν. 8, 21)-– μᾶς ἔδωσε κατά τήν ἀγαθότητά Του άγιες ἐντολές, νά μᾶς καθαρίζουν, ὥστε, ἄν θελήσουμε, να μπορέσουμε πάλι νά καθαριστοῦμε, μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν, ὄχι μόνο ἀπό τίς ἁμαρτίες μας, ἀλλά καί ἀπό αὐτά τά πάθη μας.
Γιατί εἶναι ἄλλα τά πάθη καί ἄλλες οἱ ἁμαρτίες”. Τα πάθη εἶναι ὁ θυμός, ἡ κενοδοξία, ἡ φιληδονία, το μίσος, ή κακή ἐπιθυμία καί ἄλλα παρόμοια. Οἱ δὲ ἁμαρτίες εἶναι οἱ ἐνέργειες αὐτῶν τῶν παθῶν, ὅταν δηλαδή ἀφήνει κανείς τά πάθη του να δράσουν, ὅταν με το σώμα διαπράττει ἐκεῖνα πού τοῦ ὑπαγορεύουν τα πάθη. Φυσικά υπάρχει ένδεχόμενο να ἔχει μέν κάποιος τά πάθη, άλλ’ ὅμως να μήν τά ἐνεργεί.
6.-. Μᾶς ἔδωσε λοιπόν, ὅπως εἶπα, ἐντολές πού μᾶς καθαρίζουν καί ἀπό τά ἴδια μας τά πάθη, ἀπ’ αὐτές τις κακές διαθέσεις πού ὑπάρχουν στον «ἔσω ἄνθρωπο»12 (Ρωμ. 7, 22: Εφ. 3, 16).
Γιατί τόν προικίζει μέ τή διάκριση τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, τόν ξυπνάει, τοῦ δείχνει τις αἰτίες πού τόν κάνουν να ἁμαρτάνει, καί λέει:
«Ο νόμος εἶπε: Νά μή μοιχεύσεις. Εγώ ὅμως λέω οὔτε καί νά ἐπιθυμήσεις» (Ματθ. 5, 27-28: Εξ. 20, 14). «Ο νόμος εἶπε: Νά μή φονεύσεις. Εγώ ὅμως λέω οὔτε να ὀργιστεῖς» (Ματθ. 5, 21-22: ‘Εξ. 20, 13).
Γιατί, ἄν ἐπιθυμήσεις, καί ἄν ἀκόμα δέν μοιχεύσεις σήμερα, ὅμως δέν σταματά μέσα σου να σ’ ἐνοχλεῖ ἡ ἐπιθυμία μέχρι να σε ρίξει καί στή διάπραξη τοῦ πάθους.
Ἂν θυμώνεις καί ξεσηκώνεσαι κατά τοῦ ἀδελφοῦ σου, θα πέσεις και στην καταλαλιά καί μετά στην ἐπιθυμία να πάθει κακό καί ἔτσι, προχωρώντας λίγο-λίγο, φθάνεις στο σημεῖο καί νά φονεύσεις.
Εργα Ασκητικά του Αββά Δωρόθεου
Α’ Διδασκαλία σελ. 89
Πηγή www.inaap.online
