This post has already been read 51 times!
Ὅταν πάλι ἀσθενῆς, πές. Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ἄν θρωπος, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ δοκιμασθῆ μὲ ἐκεῖνα τὰ ἅγια μέσα, μὲ τὰ ὁποῖα κληρονομοῦμε τὴν αἰώνια ζωή, διότι γιὰ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο τις ἀρρώστειες”.
Εἶπε κάποιος ἀπὸ τοὺς θείους πατέρες ὅτι, ὅταν ὁ μοναχὸς δὲν ὑπηρετῇ τὸν Θεό, ὅπως ἀρέσει σὲ αὐτόν, καὶ δὲν ἀγωνίζεται πρόθυμα γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἀλλὰ εἶναι διατεθειμένος μὲ ἀμέλεια στὴν ἐξάσκησι τῶν ἀρετῶν, ὁπωσδήποτε αὐτὸς παραχωρεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ πέση σὲ πειρασμούς, γιὰ νὰ μὴ μένη ἀργὸς καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀργία περιπέση σὲ ἄλλα χειρότερα πάθη.
Γι’ αὐτὸ λοιπὸν ὁ Θεὸς προκαλεῖ πειρασμοὺς στοὺς ραθύμους καὶ ἀμελεῖς, γιὰ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ αὐτούς, καὶ ὄχι μὲ ψυχοβλαβῆ καὶ μάταια πράγματα. Καὶ τὸ κάνει αὐτὸ ὁ Θεὸς πάντοτε σὲ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀγαποῦν, γιὰ νὰ τοὺς ἐκπαιδεύση καὶ νὰ τοὺς σοφίση καὶ νὰ τοὺς διδάξη τὸ πανάγιο θέλημά του· καὶ ὅταν τὸν παρακαλέσουν, δὲν εἰσακούονται άμέσως ἀπὸ αὐτόν, μέχρις ὅτου ἀποκάμουν καὶ μάθουν ἀκριβῶς, ὅτι ἀπὸ τὴν ἀμέλεια καὶ τὴν ραθυμία τους τοὺς συνέβησαν αὐτά· διότι λέει ὁ Θεὸς μὲ τὸν προφήτη Ησαΐα ὅτι, ὅταν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρός με, θὰ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπό μου ἀπὸ ἐσᾶς, καὶ ἐὰν αὐξῆστε τὴν δέησί σας, δὲν θὰ σᾶς ἀκούσω”. Μολονότι βέβαια αὐτὸ λέχθηκε γιὰ ἄλλους, ἀλλ’ ὅμως γράφηκε γιὰ ἐκείνους, ποὺ ἐγκαταλείπουν τὴν ὁδὸ τοῦ Θεοῦ.
Ἐπειδὴ λοιπὸν λέμε, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι πολυέλεος καὶ πολυεύσπλαγχνος, γιὰ ποιὰ αἰτία τὸν καιρὸ τῶν πειρασμῶν, ὅταν κρούουμε ἀκατάπαυστα τὴν θύρα τοῦ ἐλέους του καὶ παρακαλοῦμε, δὲν εἰσακουόμαστε, ἀλλὰ παραβλέπει τις δεήσεις μας, αὐτὸς ὁ ἴδιος προφήτης μᾶς διδάσκει καὶ γι’ αὐτό, λέγοντας, · δὲν εἶναι ἀδύνατη ἡ χεῖρα τοῦ Κυρίου, γιὰ νὰ σώση, οὔτε κουφὸς εἶναι, ὥστε νὰ μὴ μᾶς ἀκούση, ἀλλ’ οἱ ἁμαρτίες μας μᾶς διεχώρησαν ἀπὸ αὐτὸν καὶ οἱ ἀνομίες μας ἀπέστρεψαν τὸ πρόσωπό του, ὥστε νὰ μὴ μᾶς ἀκούη”.
Νὰ θυμᾶσαι τὸν Θεὸ σὲ κάθε περίστασι, γιὰ νὰ σὲ θυμηθῆ καὶ αὐτός, ὅταν πέσης σὲ πειρασμούς .
Απο το βιβλίο “Αββας Ισαακ του Σύρου, Λόγοι ασκητικοι”
