This post has already been read 170 times!
Έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν ένα μήνα, ενημερώνει για την τελευταία εξελιγκτική προσέγγιση των κατσαρίδων που δημιουργεί περισσότερο ανθεκτικές -στα παρασιτοκτόνα- γενιές.
Οι κατσαρίδες είναι γενικά παρεξηγημένες, για λόγους που είχαν αναλυθεί εκτενώς στο Magazine. Όσοι άντεξαν να διαβάσουν -μέχρι τέλους- αυτό το κείμενο, ενημερώθηκαν για το ξεχωριστό IQ τους -μαζί με την ικανότητα τους να ζουν χωρίς κεφάλι και να ενημερώνουν την κοινότητα τους για πιθανούς κινδύνους.
Παρεμπιπτόντως, δεν αφήνουν τα αυγά τους όταν τις πατάμε, όπως και δεν είναι βρώμικες.
Έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Communications Biology αναφέρει πως η αναπαραγωγή της πήρε μια πολύ ιδιαίτερη τροπή, ως απάντηση στα όσα υπάρχουν στην αγορά για την εξόντωση τους.
“Πολλές θηλυκές κατσαρίδες έχουν χάσει τη γεύση τους για τα γλυκά, που ήταν ό,τι πιο αγαπημένοι είχαν. Αυτό αλλάζει τον τρόπο που αναπαράγονται”.
“Όταν μια αρσενική κατσαρίδα θέλει να ζευγαρώσει με μια θηλυκή, σπρώχνει τον πισινό του προς το μέρος της, ανοίγει τα φτερά του και της προσφέρει σπιτικό γεύμα. Που είναι σάκχαρα και λίπη -τα οποία έχει στον ραχικό αδένα. Όπως τρώει η θηλυκή, η αρσενική ‘κουμπώνει’ πάνω της και με ένα πέος παραδίδει το σπέρμα. Συνήθως η συνουσία διαρκεί γύρω στα 90 λεπτά.
Ένα λάθος που έχει παρατηρηθεί πως συμβαίνει κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής διαδικασίας, έχει συμβάλλει στη δημιουργία πληθυσμών που νικιούνται πιο δύσκολα από τα παρασιτοκτόνα”.
Τι έχει συμβεί;
“Φαίνεται ότι έπειτα από δεκαετίες προσπαθειών να σκοτώσουμε τις κατσαρίδες με γλυκές σκόνες και υγρά με δηλητήριο, δημιουργήσαμε πιο ανθεκτικές γενιές” εξήγησε η εντομολόγος του North Carolina State University, Ayako Wada-Katsumata. Πρόσθεσε ότι “οι κατσαρίδες που λαχταρούσαν γλυκά έφαγαν το δηλητήριο και πέθαναν, ενώ οι κατσαρίδες που αντιστάθηκαν στη γλυκόζη απέφευγαν τις παγίδες και επέζησαν αρκετά για να αναπαραχθούν, μεταβιβάζοντας αυτό το χαρακτηριστικό στην επόμενη γενιά.
Όταν σκεφτόμαστε την εξέλιξη, συνήθως φανταζόμαστε άγρια ζώα. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει επίσης με μικρά ζώα που ζουν στις κουζίνες μας”.
Μαζί με την ομάδα της ανακάλυψαν πως το ίδιο χαρακτηριστικό που μπορεί να βοηθήσει μια θηλυκή κατσαρίδα να αποφύγει τις παγίδες μας -που έχουν γλυκιά γεύση-, κάνει λιγότερο πιθανό να κολλήσουν και να ζευγαρώσουν με κανονικές αρσενικά κατσαρίδες.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το σάλιο της κατσαρίδας είναι ικανό να διασπάσει γρήγορα σύνθετα σάκχαρα, όπως αυτά που βρίσκονται στο ‘δόλωμα’ του αρσενικού για ερωτοτροπίας. Μπορεί και να τα μετατρέπει σε απλά σάκχαρα, όπως είναι η γλυκόζη. Έτσι, όταν ένα από αυτά τα θηλυκά που απεχθάνονται τη γλυκόζη δαγκώνει το ‘γαμήλιο δώρο’ του αρσενικού, στο στόμα της γίνεται πικρό και έτσι τρέπεται σε φυγή -δεν έχει λόγο να μείνει.
Δυστυχώς, η άρνηση δεν σημαίνει λιγότερους απογόνους, αφού θα βρουν τρόπο να κάνουν… τη δουλειά τους. Στα εργαστηριακά πειράματα φάνηκε ότι οι αρσενικές κατσαρίδες που απεχθάνονται τη γλυκόζη, περνούν κατ’ ευθείαν στο παρασύνθημα (σε 3”), αφότου προσφέρουν το δώρο τους. Και οι απόγονοι επίσης απεχθάνονται τις γλυκές γεύσεις -και άρα μένουν μακριά από τα παρασιτοκτόνα. Θα σκέφτεστε πως σιγά το πρόβλημα, θα δημιουργηθούν σπρέι και παγίδες χωρίς γλυκόζη. Όντως, αλλά όχι άμεσα.
