This post has already been read 61 times!
Η θεωρία εἶναι αἴσθησις τῶν θείων μυστηρίων, τὰ ὁποῖα είναι κρυμμένα στα πράγματα και στις αιτίες. Ὅταν λοιπὸν ἀκούσης (στην θεωρία να λέη) κατάληψι καὶ ἀπομάκρυνσι κόσμου, ἢ καθαρότητα ἀπὸ τὸν κόσμο, πρέπει ἐν πρώτοις νὰ μάθης καὶ νὰ γνωρίσης καλά, ὄχι ὡς ἀμαθής, ἀλλ’ ὡς σοφὸς μὲ νοητὲς ἔννοιες, τὸ τί πρᾶγμα εἶναι ἡ ὀνομασία τοῦ κόσμου, καὶ ἀπὸ πόσα διάφορα μέρη ἀποτελεῖται αὐτὸ τὸ ὄνομα, καὶ τότε θὰ μπορέσης να γνωρίσης τὴν ψυχή σου πόσο μακριὰ εἶναι ἀν τὸ τὸν κόσμο καὶ πόσο είναι ενωμένη μαζί του. (Ο κόσμος είναι όνομα περιεκτικό, τὸ ὁποῖον ἐφαρμόζεται στα πάθη, που προαναφέραμε)· ἐὰν λοιπὸν πρῶτα δὲν γνωρίσῃ ὁ ἄνθρωπος, τί εἶναι κόσμος δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίση, πόσα ἀπὸ τὰ μέλη του είναι μακριά ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ πόσα εἶναι δεμένα με αυτό.
Υπάρχουν πολλοὶ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι κατὰ δύο ή τρία μέλη ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ νόμισαν, ὅτι εἶναι ξένοι του κόσμου μὲ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς τους, ἐπειδὴ δὲν ἐννόησαν, ούτε γνώρισαν καλά, ὅτι κατὰ δύο μόνο μέλη πέθαναν γιὰ τὸν κόσμο, τὰ δὲ λοιπὰ μέλη τους ζοῦν μέσα τους στὸ σῶμα τοῦ κόσμου, ἀλλ᾽ οὔτε τὰ πάθη τους μπόρεσαν να αισθανθούν· καὶ ἐπειδὴ δὲν τὰ αισθάνθηκαν, οὔτε γιὰ τὴν θεραπεία τους φρόντισαν.
Ὁ κόσμος λέγεται ἀπὸ τὴν ἐξέτασι τῆς θεωρίας καὶ σύστασις, τὸ περιεκτικό ὄνομα ποὺ ἐφαρμόζεται σε κάθε ἕνα ἀπὸ τὰ πάθη.
Όταν λοιπόν θέλουμε γενικὰ νὰ ὀνομάσουμε τὰ πάθη, τα ὀνομάζουμε κόσμο, όταν όμως θέλουμε να τα διαιρέσουμε και νὰ ὀνομάσουμε κάθε ένα χωριστά, τὰ ὀνομάζουμε πάθη, Τὰ πάθη είναι μέρη του κόσμου καὶ ὅπου παύουν τα πάθη, ἐκεῖ ἔπαυσε καὶ ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν διαδοχή του.
Τὰ δὲ πάθη είναι τὰ ἑξῆς·
ὁ πόθος τοῦ πλούτου, δηλαδὴ τὸ νὰ συγκεντρώνη κανείς γήινα πράγματα ή τρυφή τοῦ σώματος, ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται τὸ πάθος τοῦ γάμου καὶ ἑπομένως τὸ τῆς πορνείας καὶ κάθε ἄλλης ἀκαθαρσίας· ὁ πόθος τῆς τιμῆς, ἀπὸ τὴν ὁποία προκύπτει ὁ φθόνος· ή προτίμησις καὶ κάθε φιλαρχία ή επαρσις τῆς εὐπρέπειας τῆς ἐξουσίας· ὁ στολισμὸς καὶ ἡ κενοδοξία ἡ ἀνθρώπινη δόξα, ἡ ὁποία εἶναι αἰτία τῆς μνησικακίας· ὁ φοβος τοῦ σώματος, γιὰ νὰ μὴ δυστυχήση καὶ πάσχη· καὶ τὰ λοιπά. Ὅπου παύει ἡ ἐνέργεια αὐτῶν τῶν παθῶν, ἐκεῖ πέθανε ὁ κόσμος καὶ ὅσο μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ παραμένουν, τόσο ὁ κόσμος μένει ἔξω ἀπὸ αὐτά, ἀργώντας ἀπὸ τὴν σύστασί του, ὅπως μερικοί ἀπὸ τοὺς ἁγίους ὅταν ζοῦσαν, ἦσαν πεθαμένοι· διότι ζώντας στὸ σῶμα, δὲν ζοῦσαν σαρκικά.
Λοιπὸν βλέπε σὲ ποιὰ πάθη ἀπὸ αὐτὰ ζεῖς, καὶ τότε θὰ γνωρίσης, ποιὰ μέρη τοῦ κόσμου ζουν μέσα σου καὶ ποιὰ πέθαναν.
Ὅταν μάθης, τί εἶναι ὁ κόσμος, ἀπὸ τὴν διαφορὰ αὐτῶν μαθαίνεις καὶ μὲ ποιὰ πάθη εἶσαι δεμένος μὲ τὰ τοῦ κόσμου, και μὲ ποιὰ πέθανες γιὰ τὸν κόσμο. Καὶ γιὰ νὰ μιλήσω σύντομα, ο κόσμος εἶναι ἡ σαρκικὴ διαγωγὴ καὶ τὸ φρόνημα τῆς σάρκας. Ὅταν κάποιος ἀπαλλαγῆ ἀπὸ αὐτά, τότε γνωρίζεται, ὅτι ἐξῆλθε ἐκ τοῦ κόσμου. Καὶ ἡ ἀποξένωσις ἀπό τόν κόσμο ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο γνωρίζεται· ἀπὸ τὴν καλή του διαγωγὴ καὶ ἀπὸ τὴν διαφορά τῶν νοημάτων τοῦ νοῦ του.
Ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα βλαστάνουν στην διάνοιά σου γιὰ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων διασκορπίζεται ό λογισμός σου στα νοήματα αὐτῶν, φθάνεις το μέτρο τῆς διαγωγῆς σου δηλαδὴ ποιὰ ἀγαποῦσε ἡ φύσις σου χωρίς κόπο καὶ ποιὰ εἶναι βλαστήματα παντοτινά, καὶ ποιὰ εἶναι τὰ κινούμενα ἀπὸ κάποια σύμπτωσι· καὶ ἐὰν ἡ διάνοιά σου ἔλαβε πλήρως αἴσθησι τῶν ἀσωμάτων, ἡ ἐὰν ὅλη κινῆται ὑλικῶς καὶ ἐὰν αὐτὰ τὰ υλικὰ εἶναι ἐμπαθῆς ἢ εἶναι σφραγίδες τῆς σωματώσεις τῶν ἔργων, μὲ τὰ ὁποῖα φαντάζεται ή διάνοια ἀκουσίως ὅτι ὅλα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἐργάζεται, εἶναι οἱ ἀρετές· καὶ ἀπὸ αὐτὰ λαμβάνει αιτία τῆς θέρμης χωρὶς τὴν ἀσθένεια τῶν παθῶν καὶ τοῦ περιορισμοῦ τῶν λογισμών για καλό σκοπό, γιὰ νὰ ἀγωνίζεται σωματικά για την δική της εξάσκησι, καὶ ἐὰν δὲν τὰ ἐργάζεται αὐτὰ ἐμπαθῶς, Καὶ πρόσεξε, ἐὰν δὲν ἀσθενῆ ἡ διάνοια στην συνάντησι τῶν σφραγίδων τῶν κρυπτῶν λογισμῶν γιὰ τὴν δυνατώτερη φλόγα γιὰ τὸν Θεό, ἡ ὁποία συνηθίζει να κόβη τίς μάταιες ενθυμήσεις.
Ἀντὶ λοιπὸν γιὰ τὰ πολλὰ βιβλία ἀρκοῦν στὸν ἄνθρωπο αυτὰ τὰ λίγα σημεία τοῦ κεφαλαίου αὐτοῦ, γιὰ νὰ τὸν φωτίσουν, ἐὰν ἡσυχάζη καὶ εἶναι ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν κόσμο. Τόσο δυνατὸς εἶναι στὸν ἄνθρωπο ὁ σωματικός φόβος, ώστε πολλές φορὲς ἐξ αἰτίας αὐτοῦ μένει άπρακτος καὶ ἀνενέργητος στὰ ένα δόξα καὶ πολύτιμα πράγματα. Καὶ ὅταν ὁ φόβος τῆς ψυχῆς φανή μπροστὰ ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ σώματος, τότε ο φόβος τοῦ σώματος ἐξασθενεῖ ἐνώπιον τοῦ φόβου τῆς ψυχῆς, ὅπως τὸ κερὶ ἐξασθενεῖ ἀπὸ τὴν δύναμι τῆς φλόγας.
Τῷ δὲ Θεῷ ἡμῶν εἴη δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Απο το βιβλίο του Αββα Ισαακ του Σύρου Λογοι Ασκητικοί
