This post has already been read 127 times!
Μια μέρα σαν σήμερα, 5 Αυγούστου του 2010, η έρημος Ατακάμα στη Χιλή «καταπίνει» 33 μεταλλωρύχους.
Οι ντόπιοι την αποκαλούν «το πιο εγκαταλελειμμένο μέρος του Θεού»… Θεωρείται (και είναι) η πιο ξηρή έρημος της Γης! Είναι η έρημος Ατακάμα στη Χιλή. Τοπίο άνυδρο, ξηρό, με εικόνες που θυμίζουν φωτογραφίες από το έδαφος του Άρη. Εκεί, στην έρημο Ατακάμα, 700 μέτρα κάτω από το έδαφος, στο ορυχείο χρυσού και χαλκού του Σαν Χοσέ, στις 5 Αυγούστου του 2010, 33 μεταλλωρύχοι παγιδεύτηκαν στις ανήλιαγες στοές έπειτα από κατάρρευση σήραγγας.
Οι 33 άνθρωποι πάλευαν με το σκοτάδι, την πείνα και την απελπισία επί μέρες μέχρι να καταφέρουν να δώσουν σημεία ζωής. Οι δικοί τους και οι διασώστες, τους είχαν όλους για χαμένους.
Στις 22 Αυγούστου ένα διατρητικό μηχάνημα έφτασε ως εκεί που βρίσκονταν, καθώς στην επιφάνεια γίνονται προσπάθειες να διαπιστωθεί η παρουσία επιζώντων. Οι εγκλωβισμένοι ανθρακωρύχοι κόλλησαν ένα σημείωμα στο τρυπάνι με μονωτική ταινία: «Είμαστε 33 και ασφαλείς στο καταφύγιο»!
Άρχισε τότε γιγαντιαία επιχείρηση διάσωσης που κράτησε μέχρι τις 14 Οκτωβρίου, δηλαδή δυο ολόκληρους μήνες!
Έπειτα από υπεράνθρωπες προσπάθειες μια κάψουλα βαμμένη στα χρώματα της σημαίας της Χιλής, άρχισε να ανεβοκατεβαίνει στο ορυχείο για να επαναφέρει στην επιφάνεια τους μεταλλωρύχους, από μία οπή μόλις 66 εκατοστών. Η επιχείρηση διάσωσης κόστισε στην κυβέρνηση της Χιλής και στην εταιρεία Codelco – την κρατική εταιρεία χαλκού – έως 20 εκατ. δολάρια. Η BHP Billiton Ltd. και η NASA ήταν αρωγοί στην επιχείρηση διάσωσης.
Ο πρώτος μεταλλωρύχος, ο Φλορένσιο Άβαλος, βγήκε από το ορυχείο στις 12 Οκτωβρίου. Ο καθένας από τους εγκλωβισμένους, έφτανε στην επιφάνεια μέσα σε 9 με 18 λεπτά. Εκεί τους υποδέχθηκαν ο πρόεδρος της Χιλής Σεμπαστιάν Πινέρα και τα τηλεοπτικά συνεργεία που αναμετάδωσαν τη διάσωση ζωντανά, παγκοσμίως σε ένα δισεκατομμύριο θεατές! Στις 13 Οκτωβρίου και ώρα 21:56, ο 54χρονος Λουίς Ουρθούα ήταν ο τελευταίος που βγήκε από τη σκοτεινή κόλαση.
Εκείνη τη βραδιά η έρημος Ατακάμα… άνθισε. Η έρημος, που για 400 χρόνια είχε να ακούσει σταγόνα βροχής πάνω από τις σκληρές κι αφιλόξενες πέτρες της, πλημμύρισε δάκρυα χαράς!
