This post has already been read 224 times!
Ο Αρχιμανδρίτης π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Καθηγούμενος της Ι. Μ. Κομνηνείου- Στομίου Λαρίσης υπήρξε ένας από τους πιο διακεκριμένους και δημοφιλέστερους Ορθόδοξους ομιλητές του 20ου αιώνος. (1927 – 2006)
Η παρακάτω ομιλία του είναι απο την δεκατία του 80′
Τίθεται το ερώτημα: Θρησκευτικοί άρχοντες -όχι άρχοντες- θρησκευτικοί άρχοντες δύνανται να ψεύδονται τόσο βαναύσως κατά της αληθείας ενώπιον του λαού;
Συγχωρέσετε μου την φράση. Ψύλλους στα άχυρα. Ψύλλους στα άχυρα! Δεν υπολογίζουν οι άνθρωποι αυτοί ότι θα εκτεθεί η εντιμότης των όταν η αλήθεια πρυτανεύσει;
Και ακόμη. Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος από αυτούς τους ιδίους, ένας άνθρωπος που να έχει λίγο μυαλό, ας μου επιτραπεί να πω πονηρό μυαλό για να διασωθεί η εντιμότης των συνέδρων και να τους πει: – Τί κάνετε; Πού πάτε; Δεν καταλαβαίνετε ότι οδηγούμεθα κατά κρημνού; Ότι ο λαός άμα αντιληφθεί ότι χαλκεύουμε τέτοια ψεύδη δεν θα μας έχει σε εκτίμηση;
Δεν βρέθηκε λοιπόν ένας άνθρωπος;
Ένα είναι γεγονός αγαπητοί μου: Όταν το πάθος κυβερνά, τότε η λογική, η εντροπή και η φιλοτιμία εξαφανίζονται.
Πόσες φορές δεν έχει ζήσει εμπειρικά το ποίμνιο του Χριστού μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας τέτοιες πανάθλιες καταστάσεις. Αλλά τί να σχολιάσουμε; Όσοι έχετε διαβάσει ιστορία ή ζείτε στις ημέρες μας, και ζούμε στις ημέρες μας φυσικά, ο καθένας δύναται να καταλάβει πόσες φορές επαναλαμβάνεται αυτή η παναθλία στάση και δη θρησκευτικών ηγετών.
ΨΕΥΔΗ ΕΠΙ ΨΕΥΔΩΝ, ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ, ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ!
Πώς; Είναι δυνατόν ποτέ; Όταν συλλαμβάνονται να ψεύδονται, …τί να ψεύδονται;….. επί μεγάλων θεμάτων της Πίστεως. Και όταν συλλαμβάνονται να μετέρχονται μεθόδους που δεν θα τις μετήρχετο ούτε ο πιο παλιάνθρωπος προκειμένου να επιτύχουν κάτι; Ε όλα αυτά αγαπητοί μου δεν είναι εκείνα που απογοητεύουν πολλάκις το ποίμνιο;
Αλλά θα παρακαλέσω το ποίμνιο όπως και το τότε ποίμνιο… πολλοί εκ των Ιουδαίων πίστεψαν εις τον Χριστόν και δημιουργήθηκε η Ιεροσολυμιτική Εκκλησία, της οποίας πρώτος Επίσκοπος ήτο ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος. Δεν υπελόγισαν τους άρχοντάς τους. Τους εγκατέλειψαν. Τους άφησαν. Τους περιφρόνησαν.
Θα παρακαλέσω λοιπόν και το τώρα ποίμνιο, ό,τι κι αν βλέπει πολλές φορές, ό,τι κι αν διαισθάνεται και βλέπει ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και χαλκεύεται το ψεύδος, η απάτη, η νοθεία -η αίρεσις αν το θέλετε ακόμα, ακούστε, η αίρεσις ακόμη αν το θέλετε- σας παρακαλώ το ποίμνιο να μένει όρθιο.
ΜΗΝ ΠΕΙ, α… εφόσον αυτοί οι άνθρωποι είναι τέτοιοι κι εμείς θα τραβήξουμε την άγουσα…
ΠΟΥ; Προς την απώλεια;
Μα είναι ανοησία.
Παρακαλώ το ποίμνιο να μένει όρθιο. Ό,τι κι αν βλέπει, ό,τι κι αν ακούει. Τα πιο φοβερά πράγματα κι αν δει μπροστά του το ποίμνιο. Παρακαλώ το ποίμνιο να μείνει όρθιο και να μένει όρθιο.
ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΤΕ, ΤΟY ΚΑΘΕΝΟΣ Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣΤΑ. Σε τελευταία ανάλυση αυτό οφείλουμε να πούμε. Του καθενός η ψυχή είναι χωριστά. Διότι αυτό μας ενδιαφέρει· η σωτηρία.
Δεν θέλω να πω ότι είναι ευχάριστες οι καταστάσεις αυτές και ότι πρέπει να απομονωθεί κανείς. Όχι. Αλλά εάν ο Θεός επιτρέπει να υπάρχει μία τόση και τέτοια φθορά, πέστε μου τί πρέπει να κάνουμε; Εάν μέσα στην ιστορία έχουμε επανειλημμένες τέτοιες περιπτώσεις. Διαβάστε εκκλησιαστική ιστορία την εποχή του Αρείου, όταν επανειλημμένως ο Μέγας Αθανάσιος εξορίζετο, ποίοι κατελάμβαναν τον θρόνο της Αλεξανδρείας, και τί άνθρωποι ήσαν αυτοί. Και πώς οι ιεροί συγγραφείς χαρακτηρίζουν αυτούς οι οποίοι κατελάμβαναν τον θρόνο της Αλεξανδρείας ή τον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ή τον θρόνο της Αντιοχείας ή των Ιεροσολύμων κτλ. Εάν διαβάσουμε λίγο ιστορία θα δούμε ότι πάντοτε συνέβαιναν αυτά.
Ένα είναι, ότι μέσα στην Εκκλησία γίνεται φοβερός αγών. Ο διάβολος το παν κάνει να ανατρέψει τους ποιμένας και να κατασπαράξει το ποίμνιο.
Γι’ αυτό για μία ακόμη φορά παρακαλώ το ποίμνιο να μένει όρθιο και να προσέχει τον εαυτόν του το ποίμνιο. Κι ίσως, αν επιτρέπεται να το πω, ας προσέχει και εκείνους που έπρεπε να το προσέχουν κι ας βοηθήσει εκείνους οι οποίοι θα έπρεπε να το βοηθούν.
