This post has already been read 205 times!
Νὰ χαίρεται νὰ πεθάνη αὐτός, γιὰ νὰ μὴν πεθάνουν ἄλλοι. ᾿Αν τοποθετηθῆ ἔτσι, τότε δὲν θὰ φοβάται τίποτε. Ἀπὸ τὴν πολλή καλωσύνη, τὴν ἀγάπη, τὴν αὐτοθυσία, γεννιέται ή παλληκαριά.
Αλλά σήμερα οἱ ἄνθρωποι δὲν θέλουν νὰ ἀκοῦν γιὰ θάνατο.
Ἔμαθα ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τις κηδείες κ.λπ. δὲν γράφουν τώρα «Γραφείο κηδειών» ἀλλὰ «Γραφείο τελετῶν», γιὰ νὰ μὴ θυμοῦνται οἱ ἄνθρω- ποι τὸν θάνατο. Αν ὅμως δὲν θυμοῦνται τὸν θάνατο, ζοῦν ἔξω ἀπὸ τὴν πραγματικότητα.
Αὐτοὶ ποὺ φοβοῦνται τὸν θάνατο καὶ ἀγαποῦν τὴν μάταιη ζωή, φοβοῦνται ἀκόμη καὶ τὰ μικρόβια καὶ βρίσκονται συνέχεια νικημένοι ἀπὸ τὴν δειλία, ποὺ τοὺς κρατάει πάντα στην πνευματική νέκρα.
Οἱ τολμηροὶ ἄνθρωποι ποτὲ δὲν φοβοῦνται τὸν θάνατο, γι’ αὐτὸ καὶ ἀγωνίζονται μὲ φιλότιμο καὶ αὐτα- πάρνηση. Ἐπειδή βάζουν μπροστά τους τὸν θάνατο καὶ τὸν σκέφτονται καθημερινά, ετοιμάζονται πιό πνευματικά καὶ ἀγωνίζονται τολμηρότερα. Ἔτσι νικοῦν τὴν ματαιότητα καὶ ζοῦν ἀπὸ ἐδῶ στὴν αἰωνιότητα μὲ τὴν παραδει σένια χαρά.
Καὶ στὸν πόλεμο, ὅποιος ἀγωνίζεται γιὰ τὰ ἰδανικά του, τὴν πίστη καὶ τὴν πατρίδα, νὰ κάνη τὸν σταυρό του καὶ νὰ μὴ φοβάται· βοηθάει ὁ Θεός. Αν κάνη τὸν σταυρό του καὶ ἀφήση τὴν ζωή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος θὰ κρίνη μετὰ ἂν πρέπη νὰ ζήση ἢ νὰ πεθάνη.
– Μπορεῖ νὰ μὴ φοβάται κανεὶς ἀπὸ ἀπερισκεψία;
– Αὐτὸ εἶναι πολύ χειρότερο, γιατί σὲ κάποιον κίνδυνο θὰ πάθη ἕνα τράνταγμα καὶ θὰ τὰ πληρώση ὅλα μιὰ καὶ καλή.
Ἐνῶ ἕνας πού φοβάται και λίγο, προσέχει καὶ δὲν ἐκτίθεται ἀπερίσκεπτα στοὺς κινδύνους. Νὰ εἶναι κανείς «βιαστής», ἀλλὰ νὰ ἔχη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, ὄχι στὸν ἑαυτό του.
Τὸ θάρρος εἶναι μεγάλη υπόθεση. Αν πῆς σὲ ἕναν ὑγιῆ ποὺ εἶναι φοβητσιάρης «κίτρινος εἶσαι· τί ἔχεις;», θὰ πάη στὸν γιατρό, ἐνῶ μπορεῖ νὰ ἦταν κίτρινος, γιατί είχε ξαγρυπνήσει ἢ τοῦ πονοῦσε τὸ δόντι κ.λπ.
Ὁ Ἕλληνας ἢ θὰ τραβήξη μπροστὰ ἢ θὰ πανικοβληθή! Οἱ δειλοί εἶναι ἄχρη- στο πράγμα. Στὸν πόλεμο τοὺς δειλούς δὲν τοὺς θέλουν καθόλου· δὲν τοὺς ἔχουν ἐμπιστοσύνη. Δὲν τοὺς παίρνουν σὲ ἐπίθεση στὴν πρώτη γραμμή, γιὰ νὰ μὴ δημιουργήσουν προβλήματα.
Ἕνας δειλός στρατιώτης, ἂν δὲν ξέρη το στρατηγικό σχέδιο, μπορεῖ νὰ δημιουργήση τέτοιο πανικό, ποὺ νὰ διαλύση ὁλόκληρη μεραρχία.
Ο φόβος μεγαλώνει καὶ τὴν φαντασία του καὶ μπορεῖ νὰ ἀρχίση νὰ φωνάζη «νά, ἔρχονται, ἔφθασαν, σφάζουν, φύγετε! ὤ, ποῦ θὰ πᾶμε, τόσο στρατὸ ἔχουν οἱ ἐχθροί! θὰ μᾶς φᾶνε!», ὁπότε θὰ κάνη πολλή ζημιά, γιατί εὔκολα ἐπηρεάζονται καὶ οἱ ἄλλοι.
Ἕνας ὅμως ποὺ ἔχει παλληκαριά, ἂν δῆ τοὺς ἐχθρούς, θὰ πῆ «μυρμήγκια εἶναι αὐτά· δὲν εἶναι ἄνθρω- ποι!» καὶ τρέχουν μὲ θάρρος καὶ οἱ ἄλλοι!
Γι’ αὐτὸ στὸν στρατό λένε καλύτερα πέντε γενναῖοι νὰ ἀντιμετωπίσουν μιὰ κατάσταση μὲ ψυχραιμία παρὰ εἴκοσι δειλοί
Πνευματική Αφύπνιση Λογοι Β’ Αγίου Παϊσίου. Σελ.219 , 220
