This post has already been read 104 times!
Στα βάθη της Ιρλανδικής Θάλασσας.
Το ναυάγιο ενός πλοίου που προσπάθησε να προειδοποιήσει τον Τιτανικό για το παγόβουνο που το βύθισε στο παρθενικό του ταξίδι, ανακάλυψαν επιστήμονες στο βυθό της Ιρλανδικής Θάλασσας.
Ήταν στις 15 Απριλίου 1912 όταν το βρετανικό εμπορικό ατμόπλοιο SS Mesaba έστειλε ένα προειδοποιητικό ραδιοφωνικό μήνυμα στον Τιτανικό ενώ διέσχιζε τον Ατλαντικό.
Το μήνυμα ελήφθη από τον Τιτανικό αλλά δεν έφτασε στο κεντρικό κέντρο ελέγχου του πλοίου. Αργότερα εκείνη τη νύχτα, ο Τιτανικός προσέκρουσε στο παγόβουνο και βυθίστηκε. Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε αυτό που παραμένει το πιο διαβόητο ναυάγιο στον κόσμο, αναφέρει το CNN.
Το SS Mesaba συνέχισε να πλέει ως εμπορικό πλοίο μέχρι που τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο ενώ βρισκόταν σε νηοπομπή το 1918.
Είκοσι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του κυβερνήτη του πλοίου, έχασαν τη ζωή τους.
Αν και η ακριβής τοποθεσία του ήταν άγνωστη για περισσότερο από έναν αιώνα, μια ομάδα επιστημόνων των Πανεπιστημίων Bangor και Bournemouth στο Ηνωμένο Βασίλειο, κατάφερε να ανακαλύψει το ναυάγιο του SS Mesaba με τη χρήση σόναρ πολλαπλών ακτίνων.
Το εργαλείο υπεράκτιας έρευνας χρησιμοποιεί ηχητικά κύματα για να επιτρέψει τη χαρτογράφηση του βυθού με τέτοια λεπτομέρεια ώστε οι ερευνητές να μπορούν να εντοπίσουν το ναυάγιο.
Ο Μάικλ Ρόμπερτς, θαλάσσιος γεωεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Bangor της Ουαλίας, ήταν επικεφαλής της συγκεκριμένης έρευνας. Εδώ και αρκετά χρόνια συνεργάζεται με τον τομέα των θαλάσσιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για να μελετήσει την επίδραση του ωκεανού στις υποδομές παραγωγής ενέργειας. Τα ναυάγια αποδείχθηκαν πολύτιμη πηγή πληροφοριών σε αυτόν τον τομέα.
Όταν όμως ο Ρόμπερτς άρχισε να συνεργάζεται με τον Ίνες ΜακΚάρτνεϊ, έναν θαλάσσιο αρχαιολόγο και ερευνητή στο Πανεπιστήμιο Bangor, τα «κομμάτια του παζλ άρχισαν να ενώνονται».
«Ο ΜακΚάρτνεϊ ενδιαφερόταν πραγματικά να χρησιμοποιήσει αυτή την τεχνολογία για τον εντοπισμό ναυαγίων», δήλωσε ο Ρόμπερτς.
«Προηγουμένως μπορούσαμε να καταδυθούμε σε κάποιες τοποθεσίες για να εντοπίσουμε ναυάγια, λίγες φορές το χρόνο. Οι μοναδικές δυνατότητες σόναρ του ερευνητικού σκάφους Prince Madog μας επέτρεψαν να αναπτύξουμε ένα σχετικά χαμηλού κόστους μέσο έρευνας των ναυαγίων», πρόσθεσε ο ΜακΚάρτνεϊ στην ανακοίνωση.
Ο Ρόμπερτς δήλωσε ότι το κόστος για την ανακάλυψη και τον εντοπισμό κάθε ναυαγίου ήταν μεταξύ 800 και 1.000 λιρών Αγγλίας.
Πώς αλλάζει τη θαλάσσια αρχαιολογία
Συνολικά, το Prince Madog έχει εντοπίσει 273 ναυάγια σε έκταση 7.500 τετραγωνικών μιλίων στην Ιρλανδική θάλασσα- μια περιοχή περίπου στο μέγεθος της Σλοβενίας.
Ο ΜακΚάρτνεϊ περιέγραψε την τεχνική του σόναρ πολλαπλών ακτίνων ως «ένα παιχνίδι που αλλάζει τα δεδομένα» για τη θαλάσσια αρχαιολογία, καθώς βοηθά τους ιστορικούς να καλύψουν τα κενά στις γνώσεις τους.
«Πολλά από αυτά τα ναυάγια βρίσκονται σε βαθιά νερά. Δεν υπάρχει φως εκεί κάτω, οπότε δεν μπορείς να δεις πολλά πράγματα», εξήγησε ο Ρόμπερτς. «Αν ένας δύτης κατέβαινε και κολυμπούσε σε όλο το μήκος του ναυαγίου – δεν θα έπαιρνε ποτέ το είδος των εικόνων που θα παίρναμε εμείς λόγω της κλίμακας αυτών των πραγμάτων. Υπάρχουν τόσα πολλά ιζήματα που δεν μπορείς να δεις τα πάντα», πρόσθεσε.
Ενώ η τεχνολογία έχει τη δυνατότητα να αποκαλύψει τις ιστορίες όλων αυτών των χαμένων πλοίων, ο Ρόμπερτς πρόσθεσε ότι οι ερευνητές «εξετάζουν αυτά τα ναυάγια για να κατανοήσουν καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο τα αντικείμενα στο βυθό αλληλεπιδρούν με τις φυσικές και βιολογικές διεργασίες, οι οποίες με τη σειρά τους μπορούν να τους βοηθήσουν να υποστηρίξουν την ανάπτυξη του τομέα της θαλάσσιας ενέργειας».
