This post has already been read 65 times!
Οἱ καρποί τῆς νοερᾶς προσευχῆς
Εἰς τήν κορυφήν τοῦ ᾿Αθω
Συνασκητής τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ ἦταν ὁ πατήρ Αρσένιος, τόν ὁποῖον ἐπρόλαβα εἰς τήν ζωήν. Ὁ π. Ἀρσένιος διά νά μέ παρηγορήση κάποτε μοῦ διηγήθηκε τό ἀκόλουθον περιστατικόν:
Εἴχαμε ἀνεβεῖ μιά φορά μαζί μέ τόν Γέροντα ἐπά νω εἰς τήν κορυφήν τοῦ Ἄθωνα. Συχνά πηγαίναμε ἐκεῖ, εἰς τό ἐκκλησάκι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ καί ἐκάναμε συνέχεια προσευχή καί μετάνοιες. Ξαφνικά ὅμως ἐκεῖ πού προσευχόμεθα, ἄρχισε νά χιονίζη. Ηταν ἀκόμη χειμώνας καιρός. Ἐμεῖς ὅμως συνεχίζαμε τήν προσευχήν. Μπήκαμε τότε μέσα εἰς τόν ναόν διά νά μήν κρυώνουμε πολύ.
Τό χιόνι ὅμως ἄρχισε νά ἀνεβαίνη. Τά μονοπάτια σκεπάσθηκαν ἀπό τό χιόνι καί τό κρύο δυνατό. Σε μιά στιγμή μοῦ λέγει ὁ Γέροντάς μου Ἰωσήφ: «Ἀρσένιε πᾶμε νά φύγουμε γρήγορα. Θά ἀπομονωθοῦμε ἐδῶ καί δέν θά μπορέσουμε νά ἀντέξουμε. Πᾶμε γρήγορα να φύγουμε».
Μέ πολύν κίνδυνον τῆς ζωῆς μας κατεβήκαμε προσεκτικά τό μικρό μονοπάτι καί φθάσαμε εἰς τήν Παναγίαν. Τό ἐκκλησάκι τῆς Παναγίας εἶναι κάτω ἀπό τήν κορυφήν καί ἐκεῖ ἀναπαύονται ὀλίγον, ὅσοι ἀνεβαί νουν πρός τήν Κορυφήν. Μπήκαμε μέσα εἰς τήν Ἐκκλησίαν, προσκυνήσαμε τήν Παναγίαν μας καί καθήσαμε εἰς τὰ στασίδια νά ζεσταθοῦμε, λέγοντας καί τήν εὐχή.
Μιά στιγμή ὁ Γέροντας μοῦ λέγει: «Σήκω Αρσένιε καί πήγαινε καί πάρε τά μῆλα ἀπό τήν Παναγία». -Ποιά μῆλα Γέροντα; -Δέν βλέπεις π. Ἀρσένιε, δύο μῆλα πού κρέμονται ἀπό τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας; -Βλέπω, Γέροντά μου βλέπω!
-Πήγαινε νά τά πάρης. Σηκώνομαι καί πηγαίνω καί παίρνω ἀπό τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας ἕνα κλαδάκι μέ δύο μῆλα ἐπάνω. Εἶχε μάλιστα καί ἕνα πράσινο φύλλο. Γεμάτος δέος τα προσφέρω εἰς τόν Γέροντά μου. Ὁ Γέροντας κρατάει τό ενα καί μοῦ προσφέρει τό ἄλλο.
Ἐρωτῶ τότε ἁπλά τόν Γέρο Αρσένιον: -Τά ἐφάγατε τά μῆλα;
-Ναί, παιδί μου, τά ἐφάγαμε˙ τά ἐφάγαμε, αλλά απαθῶς, εἶπε χαρακτηριστικά, ὁ γέρο Αρσένιος.
Ὅταν τελειώσαμε μέ ἐρωτᾶ πάλι ὁ Γέροντάς μου: -Αρσένιε, Ἀρσένιε, κατάλαβες τί ἔφαγες,
-Μῆλο, Γέροντα, ἔφαγα! -Εὐλογημένε, ποῦ βρέθηκαν τά μῆλα, χειμῶνα καιρό, ἐπάνω εἰς τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας καί νά εἶναι καί φρέσκα; Δέν κατάλαβες πῶς αὐτά τά μῆλα ἦταν δῶρον τῆς Παναγίας, διά τόν κόπον τῆς προσευχῆς καί διά τόν κίνδυνον πού ἐπεράσαμε μέ τό χιόνι; Μᾶς παρηγόρησε μέ αὐτόν τόν τρόπον ἡ γλυκυτάτη Μαννούλα μας, ἡ Παναγία.
-Εὐλόγησον, Γέροντα, εὐλόγησον! Τώρα ἐκατάλαβα. Τέτοιο μῆλο πρώτη φορά ἔφαγα. Εὐωδίαζε πολύ αὐτό τό μῆλο. Μοῦ ἀλλοίωσε ὅλην τήν ψυχήν, μοῦ ἐδυνάμωσε τό σῶμα.
Ἄς εἶναι δοξασμένον τό ὄνομα τῆς Παναγίας μας πού ἀγαπᾶ τό περιβόλι της καί βοηθεῖ τά παιδιά της με πολλούς τρόπους.
Από το βιβλίο Πνευματικές Εμπειρίες του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού.
Ιεράς Μονής Καρακάλλου